கூகை - சோ . தர்மன்

I don't know why I liked to read so called 'Dalit' writers books. After Imaiyam's  "Koveru Kazhudhaigal" and Poomani's "Piragu" and "Vekkai", now I finished reading Cho.Tharman's Kuugai, may be because of raw emotions or because these books breaks my thoughts on human equality or may be it shed light on my ignorance of caste history in Tamilnadu, probably all.

“கூகையை இரவில் யாராலும் பிடிக்க முடியாது. சூரியனைக் கண்ணாக்கிக் கொண்டு இரவில் மட்டுமே தலைகாட்டும் பறவையிது. சூரியனே கண்ணாக இருப்பதால் சாமானியமாக யாரும் கிட்டத்தில் நெருங்கிவிட முடியாது. பச்சைப்பிள்ளைக் கூட பகலில் கூகையைப் பிடித்து விடலாம். ஏனெனில் இந்த அண்டத்திற்கே ஒளிவழங்கும் சூரியக்கண்ணை பகலில் கடனாகக் கொடுத்துவிடும். இரவில் இரைதேட வாங்கிக் கொள்ளும்'

Kuugai is a nocturnal bird famous for its cry .During day time all the other birds attacks them but at night no one can touch them. Fearful during day and fearless during night. The author uses the bird as metaphor for the life of Pallar caste. These people worship this bird.This is a story of Chitirampatti's  Pallkudi, Sakiliyakudi and Parakkudi people and how they are immigrated to Kovilpattti in search of jobs.

இரவில் அமைதி பெண்மை; பொறுமையின் லட்சணம் பெண்மை; காத்திருத்தலின் மகத்துவம் பெண்மை. பெண்ணின் வாழ்க்கையே முழுமையடையும் இடம் காத்திருத்தலில் கூகை பெண்மை பிணம் எரியும் வெளிச்சத்தில் பேயோடு பேயாய் நிற்கும் இரவு. மனிதன் கூகை கிடைத்தது போதுமென்று தேடியலையாமல் கிடைத்ததைத் தின்று வாழும் இனம் கூகை இனம் நட்சத்திரங்கள் ஜொலிக்கும் கும்மிருட்டில் காடுகளில் காவல்காத்து நிற்கும் மனித இனம் கூகை இனம்

The old man Seeni is sort of headman of the Pallar community . Through Seeni the author explains the past and present conditions of the community. He is the linchpin who holds the community together .But as the community progresses through Natarajaiyyar's magnanimity, they fight among themselves to replace the kuugai temple with Kaali. One can identify this as a change in the status of the community(?).Though the other communities like Sakiliyakudi and Parakkudi were jealous of the progress of Pallar, they never fight among themselves , but everything changed by the introduction of Christianity among them. The author sarcastically criticizes the church priests activities .

"ஓருரை உரைக்குமாகில் உற்றதோர் சாவு சொல்லும்.
ஈருரை உரைக்குமாகில் எண்ணிய கருமம் ஈடேறும்.
மூவுரை உரைக்குமாகில் மோகமாய் மங்கை சேர்வாள்.
நாலுரை உரைக்குமாகில் நாழியில் கலகம் வந்திரும்.
அய்யுரை உரைக்குமாகில் ஒரு பயணம் கிட்டும்.
ஆருரை உரைக்குமாகில் அடுத்தவர் வரவு கூறும்
ஏழுரை உரைக்குமாகில் இழந்த பொருள்கள் மீளும்
எண்ணுரை உரைக்குமாகில் திட்டென சாவு நேரும்
ஒன்பதும் பத்தும் உத்தமம் மிகவே நன்று"

The murder of Muthaiyapandian, from Devar caste,a man in charge of security of the village made sakiliyakudi people to leave their place. Below is the excerpt from the conversation between Karuppi and Muthaiyapandian.  The pathetic cry of a mother :
“சாமி, நீங்க நல்லாருக்கனும், வேண்டாஞ் சாமி”
”.............”
“சாமி அது உங்களுக்குப் பொறந்த புள்ள சாமி”
”............”
“ஒங்க ரத்தத்தையே நீங்க குடிக்கப் போறீகளா சாமி ?”
“...........”
“இத்தன வருஷமா என்னய தின்னது காங்கலையா சாமி ?”
“..........”
”சாமி இந்தாங்க சாமி, எடுத்துக்கோங்க சாமி, அவள விட்டுருங்க சாமி”
==
The second part of the book starts after Seeni leaves from Chitirampatti.The author easily mixed magical realism along the story ,most part it worked well. The stories of Andalambal, locust invasion of Zamindar's land alone, rasavadha sithan and other beliefs of people on kuggai were sort of supernatural but make sense in line with the characters.These stories are very interesting and written beautifully.

Another important character in this book is Muthu Patchi, a widow who work restlessly for the people. Her story is very interesting and she too lost her life because of caste system. She is the pillar of the second half of the story same like Seeni for first half. I can keep writing about her so much. With Seeni and Patchi the author creates various characters most of them have caste identity, its understandable. One thing common in both halves - a higher caste man helps these people in their struggle.

These communities life - summed up by the last paragraph:

“பட்டிக்காட்ல நாங்க இருந்தப்போ எங்க கையில மம்பட்டியும் களைவெட்டியும், கோடாலியும், பண்ணருவாளும், கடகாப் பெட்டியும் இருந்துச்சு, ஒங்க கையில காடு, தோட்டம், வயக்காடு அம்புட்டும் இருந்துச்சு, நாங்க ஒங்களுக்கு ஒழச்சு ஓடாப்போனோம், டவுணுக்குப் போய் பொழச்சிகிறலாம்னு ஊர விட்டு வெளியேறி வந்தா, எங்க கையில சாந்துச்சட்டியும், தார்ச்சட்டியும், ஜல்லி ஒடைக்க சுத்தியலும், மூட தூக்குற கொக்கியும் கெடச்சுது, உங்க கைல தீப்பெட்டிக் கம்பெனி, ஜின்னிங் பேக்டரி, காண்ட்ராக்டு, பைனான்ஸ், கல் குவாரி, மணல் குவாரி, ஆட்டுச் சந்தை, மாட்டுச்சந்தை இருந்தது, இப்படி நொந்து சீரழிஞ்சது போதும் புதுப்பாத காட்டுறேன்னு இப்ப எங்காளுங்க ஒரு கைல கட்சிக் கொடியையும், இன்னொரு கைல ப்ராந்தி பாட்டிலயும் திணிச்சுட்டீக, அதிகாரம் ஒங்க கைல, நாங்க கூகை போல எங்க பலம் தெரியாம பயந்து, ஒளிஞ்சி, பதுங்கி, ஒடுங்கியே வாழுறோம்”

Another must read book!

Author's interview to The Hindu
Author's interview to Theeranadhi