18வது அட்சக்கோடு - அசோகமித்திரன்

No other Tamil novel in recent times gave me the pleasure of reading like this one. I read Asokamitran's "Ottran" long time back. But this book is something entirely different. I heard about this book long time back but did not find the book anywhere I searched. Also most authors listed this book in their must read Tamil books. Atlast thanks to Flipkart , bought this book 6 months back.

Three points :

• The beautiful description of places in and around the twin cities of Hyderabad and Secunderabad . 
• The raw human emotions
• The politics and history

I knew most part of Secunderabad, as the story progressed I felt my presence there. The author highlights how a normal man behaves when he encounter the unexpected. Chandrasekaran who was interested in cricket , did not involve in any fights ,always listened to his parents, faced with terrific situation when he encounters a girl who took off her dress and ask him to "take me , leave my family", was shattered. The above scene is the climax of the novel. But for me the essence of the story lies in these scenes. 

அவன் வழ்க்கையில் அவன் முதன் முதலாக நிர்வாணமாகப் பார்த்த பெண் அவனைச் சிதற அடித்து விட்டாள். அவனைப் புழுவாக்கி விட்டாள். அவள் வீட்டாரைக் காப்பாற்றத் எவ்வளவு இழிவு படுத்திக் கொண்டுவிட்டாள்! அவள் இன்னும் ஒரு குழந்தை. இந்த உலகில் உயிர் காப்பாற்றிக் கொள்ள ஒரு குழந்தை கூடஎவ்வளவு இழிவு படுத்திக் கொள்ள வேண்டியிருக்கிறது? அதற்கு அவனும் காரணமாகி விட்டான். இந்தக் கறையை என்று எப்படி அழித்துக் கொள்ள முடியும்? இதை அழித்துக் கொள்ளத்தான் முடியுமா?'

One need to understand the political situation in years just before and after 1947.  Hyderabad Princely state wanted to remain under British or join Pakistan but not to India. Though majority of the Hyderabad population was Hindus but it was ruled iron handedly by the Nizams. The story happens in these period of time.  There was tension everywhere but until it reaches personally to Chandrasekaran he did not believe it. A story of lower middle class Tamil family living in Muslim ruled state of Hyderabad.

Chandrasekaran has all the problems of a typical teen, the author beautifully tells these through various events happening in and around his neighbours and in college. Slowly Chandrasekaran's day to day activities changes once he started participating in events organized to bring Hyderabad under Indian Union. All his belief vanishes when he experience the hatred of Muslims first hand. Exactly opposite happens when Indian Army surged ahead and Nizam decided to cede his reign , riots broke out between Hindus and Muslims.

The surroundings of lancer barracks was detailed enough that on the middle of the story itself I sensed that 'some horrible' things will happen. The author slowly and surely leads the reader to 'problematic' world - a world which Chandraskearan never thought exists. The 'normal' tension (arguments regarding cow and water)between the Muslim neighbours and the role reversal after the riots were very clear indication of the situation in the state. The author beautifully mixes an ordinary man's life along with an important historical event , both completely different but meets at a point which changes everything.

காந்தி நிஜமாகவே செத்துப் போய்விட்டாரா? இருக்காது அவர் நூற்றியிருபத்தந்து ஆண்டுகள் இருக்கப் போவதாகச் சொன்னாரே? இப்போது யாரோ புரளி கிளப்பி விட்டிருக்கிறார்கள். ரேடியோவில் கேட்டதாகத்தான் சொல்கிறார்கள். ரேடியோவில் ஏன் பொய் சொல்லியிருக்கக் கூடாது? யுத்த காலத்தில் ரேடியோவில் சொன்னதெல்லாம் பொய்-ஜெர்மன் ரேடியோ பிரிட்டிஷுக்கு பொய், பிரிட்டிஷ் ரேடியோ ஜப்பானுக்குப் பொய். இப்போதுகூடப் பொய்யாகத்தான் இருக்கும். காந்தி எப்படிச் சாக முடியும்? எவ்வளவு முறை பட்டினி கிடந்திருக்கிறார்? இருபத்தொரு நாள் உபவாசம். இதோ செத்துக் கொண்டிருக்கிறார். இதோ செத்துப் போய்க் கொண்டிருக்கிறார். இதோ, இதோ, இதோ – அவர் பிழைத்து வந்திருக்கிறார்.

Through out the story so many questions raises for example when the organisers not asking the people who came in car to join the protest:

‘அப்படி என்றால் வாழ்க்கையில் தத்தளித்துக் கொண்டிருப்பவர்களுக்கும் திருப்பிப் பதில் தரமுடியாத சாதுக்களுக்கும்தான் சத்யாகிரஹமும் பள்ளி மறுப்பும்: அவர்கள்தான் அவர்களுக்கென்று இருக்கும் சிறிதையும் தியாகம் செய்துவிட வேண்டும். அப்படிச் செய்யாவிட்டால் அவர்களைக் கேலி செய்யலாம், நிர்ப்பந்தப்படுத்தலாம், பலவந்தம் செய்யலாம்'

And when Chandrasekaran saw poverty and religion's part in riot:

‘அழுக்கும் நோயும் சர்வசாதரணமாகிப்போன வாழ்க்கை. இங்கே மதத்திற்கு என்ன வேலை? ஆனால், இம்மாதிரி இடங்களில்தான் மதக் கலவரங்கள் நடக்கும்போது வீடுகள் கொள்ளையடிக்கப்படுகின்றன, மண்டைகள் உடைகின்றன, உடைமைகள் கொளுத்தப்படுகின்றன.’


As writer Jeyamohan said "நான் ஏதும் செய்யவில்லை. ஆனால் இவை எல்லாவற்றுக்கும் நானும் கூட்டுப்பொறுப்புள்ளவன்’" - that was exactly what Chandrasekaran's character says.

Must read...!! I will not forget the climax of this story that much easily in my life..!!