கருக்கு - பாமா

Tour de force! One hell of a story. This is a story of a Dalit woman and her struggle against the caste system.  It seems this  novel is sort of auto-fiction and it makes real sense because of the emotion it brings.

கடவுள் அன்பு, இரக்கம், சாந்தம் கொண்டவர். பாவங்களை மன்னிப்பவர், பொறுமையானவர், மென்மையானவர், தாழ்ச்சி, கீழ்படிதல் உள்ளவர் என்று சொல்லித்தரும் கிறிஸ்துவ மடங்கள் அவர் நீதி, நேர்மை மிகுந்தவர், அநீதி கண்டு பொங்குபவர், போலித்தனத்தை எதிர்ப்பவர், ஏற்றத்தாழ்வு காட்டாதவர் என்பதை எப்பொழுதும் சொல்லித்தருவதே இல்லை.

The story starts with a introduction of the village and its settings- typical. The author highlights the conflicts between the two low caste people and how the police utilized those opportunities to beat up the lowest of them.  The author irrespective of caste issues finished her schoolings and college education and joined as a teacher in a school. After few years she joins in a convent hoping to serve poor but was struck by the vast indifference shown by the fellow nuns and the administration.  The author very painfully explains the deep rooted casteism in the convent. The author also highlights how in convent the students were brainwashed and made to obey orders without asking any questions. Wherever she goes the caste follows her.

ஆம்புள பொம்பல அம்புட்டுப்பேரும் இப்படித் தெனமும் தேஞ்சு போக ஒழைக்குறதுக்கு எம்புட்டு முன்னுக்கு வரலாம். அப்படின்னும் நெனப்பேன். ஆனா இவுக ஒழைக்குறதுக்குத் தக்கன கூலி கெடைக்குறுது இல்ல. அதுலகூட ஒரே வேலை ஆம்பளையும் பொம்பளையும் செஞ்சாக்கூட ஆம்பளைக்கு ஒரு சம்பளம் பொம்பளைக்கு ஒரு சம்பளம் தான் ஆம்பளைக்கு கொஞ்சம் கூடுதலான சம்பளம் தர்ராங்க ஏன்னுதான் வெளங்க மாட்டிங்குது

The essence of village life with its innocences and beauty comes alive in the initial chapters specially during author's childhood. The rituals and customs of the Christian Dalit community was told in a uncompromising manner specially how these people celebrates their festivals and how they were used by the priests.  The Dalits work from dawn to dust but they are struggling to have three meals a day - the author could not understand this initially.

ஊர்தேசம் போம்போது வண்டிகள்ள சேந்துகூட ஒக்கார அருவருப்பு படற அளவுக்கு என்னத்துல நாங்க அசிங்கமா போனோம்? என்னமோ பெருவியாதிக்காரன பாக்குற மரில்ல நம்மள பாக்குறாக. எங்குட்டுப் போனாலும் இடிதான் வலிதான். இதுக்கு ஒரு விடிவுகாலமே வராதா? படிச்சவ படிக்காதவன்னு வித்தியாசமே இல்ல. எல்லா பெய மக்களும் சாதிவெறி புடுச்சித்தான் அலையுதுக. எது என்ன, கடவுளுக்காக சேவ செய்யப் போறோம்னு சொல்லிக்கிட்டு போற கன்னியாஸ்திரிமாரு, சாமியாருக கூட சாதி வித்தியாசம் பாக்கத்தாஞ் செய்றாக. ஏந்தா இந்த சாதில பெறந்தோம்னு கூட நெனச்சு கஸ்டப்பட்டுருக்கேன். தலித்துகன்னா மனுசப் பெறவிக இல்லையா? இவுகளுக்கு புத்தி இல்லையா? மான மரியாத ஒன்னும் இல்லியா? அவுகளுக்குன்னு அறிவு, அழகு, அந்தஸ்துன்னு எதுவுமே இல்லியா? எதுல கொறஞ்சி போனாக?

It seems names and characters are  real, the author used these things as in her village .The author highlights the importance of education through her brother Raj Gowthaman - a writer, who encouraged her to study hard,She firmly believes that education will make these people question everything instead of just accept everything specially things related to their caste.

The author got lots of threats and comments from different people , in fact after the publication of this book she went to his brother's house and stayed  there for sometime. I wonder how come the church allowed the publication this book. On the other hand it was some priests who helped her to edit and publish it. The big highlight of this book is its language - the spoken language of this people, though bit hard at times to read but it perfectly makes sense.

This is not the story of the author alone, this is the story of millions of Dalits who faces discrimination everywhere. This book tells the particular communities life with its ups and down without compromising anything. This book was translated by Oxford publication and was introduced in English Literature courses as one of the book of Dalit literature.

A must read.