வெள்ளையானை - ஜெயமோகன்

I felt strange feeling of helplessness and anger after finished reading this novel. I have read almost all of this author's articles and short stories published in his website and I'm familiar with his writing style which made me this novel reading experience something special.

This novel  explores the Great famine of 1870's and how the rulers and upper caste people suck the blood of the poor. The main protagonist of this novel is an Irishman Aidan who knew his fellow countrymen's suffering at the hands of British. I think as far as I read, this is the first Tamil novel with a foreigner as  a main protagonist. And this character selection was very important for this story. Aidan is not just a officer  but in his heart he was a soldier and that too who loves Shelly's revolutionary poems.

ஆட்சி என்பது என்ன? அது மேலோட்டமாக எவ்வளவுதான் சமத்துவம், நீதி, கருணை என்றெல்லாம் பேசினாலும் உள்ளே இருப்பது சுரண்டல்தான். அப்பட்டமான நேரடியான சுரண்டல். அந்தச்சுரண்டலைக் குற்றவுணர்ச்சியே இல்லாமல் செய்தால்மட்டும்தான் நான் நல்ல ஆட்சியாளனாக முடியும்.

The description of Ice House was brilliant - light coming through small window, the chillness and darkness of the place as well as workers.The various moods and emotions of  Aidan was portrayed beautifully. Aidan's mental struggle is the highlight of this novel. Basically kind hearted but he was helpless to do anything . When he wants to do something for the poor , even his Indian subordinates (high caste) not helping him in any manner. Initially he could not understand castes different but slowly through various events he understood it but hates it.

சர், இங்கே எல்லாருமே யாருக்காவது உயர்சாதிதான். எல்லாருமே யாருக்காவது தீண்டப்படாத சாதியும் கூட.
இந்திய அதிகாரம் இங்குள்ள உயர் ஜாதிகளாலானது. நமக்கு தோன்றும் இங்குள்ள ஒட்டு மொத்த அதிகாரத்தின் உச்சியில் பிராமணர்கள் இருக்கின்றார்கள் என்று. ஆள ஆரம்பிக்கும் போது தெரியும் அவர்கள் அங்கே அமர அனுமதிக்கப்பட்டுள்ளார்கள். உண்மையான அதிகாரம் எங்குமிருப்பது போல எவரிடம் வாளும், நிலமும், பணமுமமிருக்கின்றதோ அவர்களிடம்தான்

The author brilliantly moves the readers to the First Workers Strike in India ever by making an British officer as a witness . Aidan himself saw the Ice House clerk beating two Dalits.  He was enraged and started digging deep. Though he found enough evidence he would not do anything. He was helpless. He was aided by Indian named Kathavarayan, Through him Aidan learns lot about Indians specially the situation of Dalits. Kathavarayan highlights the division among Dalits - rich and poor and their life style.

Through out the novel , one can feel the hatred of upper caste people towards Dalits and the helplessness of Aidan. This novel portrays upper caste Hindus as heartless and cruel.The author takes the reader along with Aidan to Chengalpattu to check the impact of famine. Through out that journey I cried , a powerful imageries and credit should go to the author.  The cry of "தொர ,தொர" resonated in me for many days.

பஞ்சத்தை கொண்டு வந்தது நீங்கள்தான். வேறு இடங்களில் இருந்து வரவேண்டிய விளைச்சலை முழுக்க நீங்கள் அள்ளிக்கொண்டு செல்வதனால் வந்தது. உங்கள் துறைமுகங்கள் முழுக்க எங்கள் உணவு மலையாக குவிந்துக்கிடக்கிறது. அங்கே எலிகள் உண்ணும் தானியம் கிடைத்தால் கூட எங்கள் பிள்ளைகளில் பாதியை சாகாமல் காத்துக்கொள்வோம்.

மதராஸப்பட்டினத்தில் இருந்தும் நாகப்பட்டினத்தில் இருந்தும் விசாகப்பட்டினத்தில் இருந்தும் சென்றுகொண்டிருக்கும் தானிய ஏற்றுமதியை நிறுத்தினாலே போதும் ஒரு வாரத்தில் பஞ்சம் நின்று விடும். அதை அறியாத எந்த பிரிட்டீஷ் அதிகாரியும் இங்கில்லை 

There are many memorable characters - the church priest Brenen, Joseph , wagon driver who speaks about women, Marisa - anglo-Indian girl who sleeps with Aidan, a typical character expected then the grandma who share the Palm fruit with Aidan, the American Nic Palmer,  British officer Russell  and Andrew, the Scottish missionary .. all the characters made their mark.

Its very sad to know the way the  missionaries approached the famine and how they utilized it to 'harvest the souls' of the dying man and the capitalistic approach of the British officers and the rich to get the maximum out of the poor.  In fact , many of the buildings in Chennai were built during the famine years, built with the blood of those people.The book gives lots of new information on various things. The pictures and the drawings adds another level of understanding and emotions.

In preface , the author says  the below and how true it is.
உலக வரலாற்றின் மாபெரும் பஞ்சங்களில் ஒன்றால் இந்தியாவின் கால்வாசிப்பேர் செத்தொழிந்த காலம். ஏகாதிபத்தியத்தால் அம்மக்கள் அழித்தொழிக்கப்பட்டார்கள். மறுபக்கம் நம்முடைய நீதியுணர்ச்சியும் அவர்களைக் கைவிட்டதென்பதும் வரலாறே.நாம் அத்தனைபேரும் ஏதோ ஒருவகையில் அந்த அழிவுக்குக் கூட்டுப்பொறுப்பேற்றாக வேண்டும். 

A must read book.