How Democracies Die - Steven Levitsky & Daniel Ziblatt

ஒரு நாடு எப்படி ஜனநாயகத்திலிருந்து சர்வாதிகாரத்திற்கு மாறுகிறது என பல எடுத்துக்காட்டுகளுடன் விளக்குகிறார்கள் ஆசிரியர்கள்.  சர்வாதிகார நடத்தையின்  நான்கு அறிகுறிகள் என ஆசிரியர்கள் கூறுவது:

1.Rejection of ( or weak commitment to) democratic rules of the game.
  ஜனநாயக விதிகளை நிராகரித்தல்.

2.Denial of the legitimacy of political opponents.
 எதிர்கட்சிகளை சட்டவிரோதமாக்குதல்.

3.Toleration or encouragement of violence.
வன்முறையை ஆதரித்தல்.

4.Readiness to curtail civil liberties of opponents including media.
ஊடகங்கள் மற்றும் சமூகத்தினரின் தனி உரிமைகளை குறைப்பது

இன்று உலகத்தில் பல நாடுகளின் தலைவர்கள் மேல கூறியுள்ளவற்றை செய்கிறார்கள். இன்று இது பெரும்பாலும் வலதுசாரிகளால் மேற்கொள்ளப்படுகிறது. ஐரோப்பா மற்றும் லத்தின் அமெரிக்க நாடுகளின் அரசியலைப் சார்ந்து தான் இந்த புத்தகத்தை எழுதியுள்ளனர்.  அமெரிக்காவில் அரசியலமைப்பு எவ்வாறு பல உருவாக்கப்பட்டது அதை அரசியல் கட்சிகளும் தலைவர்களும் எப்படி பயன்படுத்தினர் என்பதை விரிவாக எழுதியுள்ளனர்.

“Institutions become political weapons, wielded forcefully by those who control them against those who do not. This is how elected autocrats subvert democracy—packing and “weaponizing” the courts and other neutral agencies, buying off the media and the private sector (or bullying them into silence), and rewriting the rules of politics to tilt the playing field against opponents. The tragic paradox of the electoral route to authoritarianism is that democracy’s assassins use the very institutions of democracy—gradually, subtly, and even legally—to kill it.”

அரசியலமைப்பில் குறிப்பிடப்பட்டதை விட குறிப்பிடப்படாதது அதிகம். அதனால் தலைவர்கள் சிலவற்றை எக்காரணத்தைக் கொண்டும் செய்வதில்லை அதற்கு சட்டத்தில் இடம் இருந்தாலும். அப்படிதான் பெரும் பிரச்சனைகளை அமெரிக்க கட்சிகள் எதிர்கொண்டன. ஆனால் இருபதாம் நூற்றாண்டின் பிற்பகுதியில் அது மாறி தேர்தல் வெற்றியே கட்சிகளின் ஒரே குறிக்கோளானது. அதனால் அனைத்து வகையான மீறல்களும் தொடங்கின.

ஒரு நல்ல ஜனநாயகத்திற்கு முக்கியம் பரஸ்பர சகிப்புத்தன்மை (Mutual toleration ) மற்றும் நிறுவன பொறுமை (Institutional forbearance) என்கிறார்கள் இவ்விருவரும்.  பரஸ்பர சகிப்புத்தன்மை என்பது "the idea that as long as our rivals play by constitutional rules, we accept that they have an equal right to exist, compete for power and govern. We may disagree with , and even strongly dislike, our rivals, but we nevertheless accept them as legitimate.This means our political rivals are decent, patriotic, law abiding citizens that they love our country and respect Constitution just as we do." நிறுவன பொறுமை (Institutional forbearance) என்பது "avoiding actions that , while respecting the letter of the law, obviously violates its spirit. When norms of forbearance are strong, politicians do not use their institutional prerogatives to the hilt, even if it is technically legal to do so, for such action could imperil the existing system."

நாம் இந்த அளவுகோல்களை பல நாடுகளின் அரசியலில் பொருத்தி பார்த்தால் தெரியும் இன்று ஜனநாயகம் எப்படி இருக்கிறதென்று. அவசியம் வாசிக்க வேண்டிய புத்தகம் .